Bologna en warm welkom in Siena

Gisteren ben ik dus Bologna gaan verkennen, in de paar uurtjes die ik over had voor ik de trein moest pakken naar Siena. En ik was positief verrast, het is echt een mooie stad! Het was gisteren driekoningen, dus de meeste mensen waren vrij. Het was daarom druk in de stad, veel gezinnen met kleine kinderen, clowns die de meest uiteenlopende dingen knoopten van ballonnen, straatartiesten en wat toeristen. Als lunch heb ik lekker mijn eerste stuk pizza verorberd, waarna er vast nog vele zullen volgen. Naast het hostel was een groot plein (Piazza VIII Augusto) met een trap naar een bovengelegen parkje. Daar ben ik gaan zitten en heb genoten van de zon en een goed boek. Ik had niet gedacht dat ik in Januari al zonder jas buiten van het weer zou kunnen genieten! Op een zeker moment komt er een grote stoet bijzonder uitgedoste mensen voorbij lopen. Er waren kamelen, gladiatoren, engelen en middeleeuws geklede mensen. Ik volg ze het park in, waar ze een toneelstukje opvoeren. Helaas begrijp ik er nog niks van, maar alleen al het kijken is best leuk. Dan moet ik er toch echt aan geloven en ga ik naar het hostel op mijn bagage op te halen en richting het station te lopen. Het is best zwaar, wandelen met twee tassen, maar gelukkig hoef ik niet ver.

In Siena aangekomen moet ik weer naar het hotel lopen, met mijn twee grote koffers. Op de kaart is het maar één lange weg, en dan een kleine bocht, dat kan dus nooit ver zijn. Maar er stond niet bij op de kaart dat het bergop zou zijn! Halverwege kon ik echt niet meer, waar zijn al die hulpvaardige Italianen als je ze echt nodig hebt? Op de stations vond ik steeds iemand die mijn koffer wel de trap op wilde tillen, maar hier was niemand te bekennen. Eindelijk bij het hotel aangekomen, is alles donker en de deur dicht. Er zitten drie enveloppen met namen op de deur geplakt, waaronder die van mij. In de envelop zit een brief, waarop staat hoe ik binnen kan komen, op welke kamer ik zit, en dat ze morgen mijn paspoort registreren. Eenmaal binnen zoek ik naar een lift, want ik moet naar de tweede verdieping. De liftdeur staat open en alle lichtjes zijn uit, dus het verbaast me niets dat er niks gebeurd als ik op het knopje druk dat ik naar boven wil. Dus toch mijn koffer nog een keer zelf de trap op slepen. Het is doodstil in het hotel en erg donker. Wat een gezellig welkom! Het slepen met mijn koffers maakt een hels kabaal en het duurt een beetje lang, maar dan heb je wel een voldaan gevoel als je boven staat! Eenmaal in mijn kamer heb ik kort kennisgemaakt met de meiden. Ik deel mijn kamer met: Feraye, uit Turkije, Zsofia, uit Hongarije en Ann-Kristin, een Duits meisje dat ook in Groningen studeert. Maar veel heb ik niet meer gedaan, ik heb nog wat gelezen en ben toen snel gaan slapen. Trouwens, de Italiaanse manier van bedden opmaken, met veel lakens en een deken is veel te ingewikkeld! Ik wil gewoon een dekbed met een dekbedhoes..