Toerist of local?

Ik weet dat ik geen haar beter ben dan zij. Ook ik staar vol ontzag naar het Colosseum, maak een foto om naar mijn familie en vrienden te sturen en wordt zelfs verleid om een blik te werpen op de protserig uitgestalde souvenirs. Maar ik voel me anders: Ik ben geen toerist, ik ben nu een echte local. Ik woon hier, dit is mijn stad. Toch vraag ik me af of het ooit zal wennen in deze stad te wonen. Zal ik het Colosseum of de Trevifontein met een verveeld hoofd voorbij lopen, alsof de schoonheid ervan me niets meer doet? Zal ik geïrriteerd door de hordes toeristen expres een omweg nemen zodat ik de mooiste plekken omzeil? Gisteravond is me echter al wel duidelijk gemaakt dat de mooiste plekken absoluut niet die plekken zijn met de meeste toeristen, dat is niet hoe het werkt.

Hoe ik daarachter ben gekomen is een ander leuk verhaal.
We zouden uitgaan, naar een Irish pub. Om te kunnen bepalen welke schoenen ik aan zou doen vroeg ik aan mijn huisgenoot özge of we veel zouden lopen. Nee, Allessandro komt ons ophalen met de auto dus we hoeven niet te lopen. Dat is mooi, hup, hoge hakken aan! We stappen in en Allessandro deelt tijdens het rijden het eerste biertje met özge. Als we uitstappen wordt de tweede fles bier van de achterbank gehaald. “De club is daar” legt hij uit, “Maar omdat ik eerst mijn biertje moet opdrinken zal ik jullie een mooie rondleiding geven door Rome.” Dus daar gingen we dan: zonder overdrijven, we hebben we kilometers gelopen over de kinderkopjes met mijn hoge hakken. Misschien was dat toch niet zo’n goed idee. Als Allessandro erachter komt dat ik niet graag bier drink, is het zijn persoonlijke missie om andere drank voor mij te regelen. “Misschien kunnen we iets bij het theater regelen, daar ken ik iemand.” Dus op naar wat het oudste theater van de stad te zijn dat nog steeds in gebruik is. Recente plannen om het te slopen zijn na een bezetting door belangrijke acteurs en andere mensen uit de kunstwereld uit heel Italië niet doorgegaan, gelukkig! Helaas geen drank vanavond, maar we mogen wel een kijkje nemen in de grote zaal, dat was echt heel bijzonder. Daar sta je dan, met z’n drieën rond middernacht in een verlaten theaterzaal. En dat op mijn eerste avond uit, zal moeilijk te overtreffen zijn! Het bier was inmiddels op, maar Allessandro wilde mij nog steeds alcohol voeren voor we naar binnen gingen in de Irish pub, die volgens hem veel te duur was. “Daar komen alleen Amerikaanse toeristen om dronken te worden, of Italianen die vrijwillig teveel betalen om samen met Amerikanen dronken te worden.” Dus eerst een andere kroeg, waar we shotjes dronken. Probleem was echter dat de shotjes alleen per 12 in de aanbieding zijn. Geen probleem, volgens Allessandro. Dat zijn er 4 per persoon, maar we nemen de milde versie, en Vera is nieuw dus die geeft aan wanneer we de volgende drinken. Goed, iets wankeliger dan dat we binnenkwamen gaan we weer naar buiten. Er wacht ons echter nog één kleine omweg, om het mooiste straatje van Rome te bekijken. Toeristen schijnen dit straatje niet ontdekt te hebben of zelfs te mijden, want het is een smal en donker straatje, door de hoge gebouwen aan beide zijden. Maar toch is het heel leuk, hier zijn allerlei ambachtslieden gevestigd. Handbeschilderd porselein, leren tassen, riemen en schoenen en vele soorten kunstwerken versieren de etalages, ik keek mijn ogen uit. En dan zijn we uiteindelijk toch echt op weg naar de Irish pub. Mijn voeten waren er inmiddels wel aan toe! Eenmaal binnen klinkt harde muziek, overal drinken mensen grote pinten met bier en ik hoor inderdaad veel Engels gebrabbel. De wijn was inderdaad te duur, voor de 4,50 die je hier betaald voor een glas middelmatige wijn krijg je in de supermarkt een hele fles, echt goede wijn. We zijn hier dan ook niet lang gebleven. De vrienden waarvoor özge en Alessandro waren gekomen, zijn ook niet op komen dagen. En de andere bekenden, voornamelijk Braziliaanse uitwisselingsstudenten die hun afscheidsfeestje vierden, waren vooral bezig met elkaar. Dus terug in de auto, en lekker naar huis. Maar ik heb een hele mooie avond gehad en heb daarna heerlijk geslapen!

Ik begon met het verschil tussen toeristen en locals, en het is me deze avond duidelijk geworden dat de echt Romeinse studenten graag de uitwisselingsstudenten laten zien waar je moet zijn. Én dat ze zich willen onderscheiden van de toeristen door andere clubs, restaurants, kroegen en straatjes te bezoeken. Én dat ze met hun leuke anekdotes laten zien meer te weten over de stad dan de standaardkennis die je uit de reisgidsjes haalt. Ik laat me graag verrassen en meenemen door de locals, en wie weet kan ik over enkele weken of maanden ook dergelijke rondleidingen verzorgen!